"การวิเคราะห์และแรงบันดาลใจของวิวัฒนาการและการประยุกต์ใช้สามยามในฟุตบอลยุโรป"
ผู้แต่ง: นักวิเคราะห์ด้านเทคนิคของสโมสรฟุตบอลกวางโจวแดนดิไลอัน, Tashan Zhishi
Guangzhou Dandelion Football Football ข้อมูลในบทความนี้ล้วนมาจากระบบ AI Football Smart Dandelion โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้การสนับสนุนทางทฤษฎีและข้อมูลสำหรับการพัฒนาฟุตบอลโดยการวิเคราะห์วิวัฒนาการและการประยุกต์ใช้การก่อตัวของผู้พิทักษ์ทั้งสามในฟุตบอลยุโรปในขณะที่ปรับปรุงระดับเทคนิคและยุทธวิธีของสโมสร โปรดวิพากษ์วิจารณ์และแก้ไขความไม่สอดคล้องของบทความ
1 ตรรกะวิวัฒนาการทางยุทธวิธีของการก่อตัวสามยาม
1 ต้นกำเนิดและการกลายพันธุ์ของยีนทางยุทธวิธี
•การป้องกันแบบคงที่ของการก่อตัว WM (1920-1950s): ผู้พิทักษ์กลางทั้งสามครอบคลุมในแนวนอนและการล่าถอยแบบเต็มหลังเติมเต็มช่องว่าง แต่เนื่องจากแนวคิดทางยุทธวิธีและข้อ จำกัด ทางเทคนิค
•การปฏิวัติการพัฒนาในการป้องกันลูกโซ่ (1950-1970s): ทีมชาติสวีเดนทดสอบการก่อตัว 3-2-5 โดยมีกองหลังกลางสามคนบีบอัดในแนวนอนถึง 12 เมตร; Sake ปรับให้เหมาะสมกับ 3-4-3 ใน AC Milan โดยเน้นการยิงของผู้พิทักษ์กลางและการแทรกไปข้างหน้าของ Wingbacks
•การสร้างระบบการกระทำผิดกฎหมายและการป้องกันทั้งหมด (1970-2000S): ทีมดัตช์ได้นำรูปแบบ 3-3-4 มาใช้กับการสร้างเต็มรูปแบบที่นำไปสู่การมีส่วนร่วมในความผิดสร้างต้นแบบของการบีบอัดระดับสูง Capello ดำเนินการ 3-5-2 ที่ยูเวนตุสเพื่อเสริมสร้างการควบคุมกองกลาง
2 การปฏิวัติกระบวนทัศน์ของสามแบ็คที่ทันสมัย (2010 ถึงปัจจุบัน)
•นวัตกรรมระบบควบคุมบอลของแมนเชสเตอร์ซิตี้: ผ่าน 3-2-4-1, Wingback ประสบความสำเร็จและหินหลังกลางมีหน้าที่รับผิดชอบกองกลางกลับและสลับการก่อตัวแบบไดนามิก
•การเปลี่ยนแปลงสมดุลของการป้องกันและป้องกันของอินเตอร์มิลาน: 3-5-2 เพื่อให้ได้การตอบโต้การโจมตีของทีม + การแปลงอย่างรวดเร็วของทีม Wingback ดำเนินการ 12.5 กิโลเมตรในเกมเดียวและประสิทธิภาพที่น่ารังเกียจและการป้องกันได้รับการปรับปรุง
•การใช้งานที่หลากหลายของทีมอื่น ๆ : ในช่วงระยะเวลาการฝึกของ Tuchel เชลซีใช้ประโยชน์จากความกว้างของการก่อตัวสามแบ็คและ Wingbacks Chilwell และ Rees James มักจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อเพิ่มพลังให้กับความผิดของทีม ในเวลาเดียวกันการรวมกันของผู้พิทักษ์กลางยังคงระยะห่างอย่างใกล้ชิดในระหว่างการป้องกันเพื่อปรับปรุงความมั่นคงในการป้องกัน ภายใต้การนำของ Spaletti นาโปลีส่องประกายในสนามเซเรียอาด้วยการก่อตัว 3-4-2-1 สร้างโอกาสให้คะแนนมากมายผ่านการต่อสู้ของมิดฟิลด์
3 การขยายตัวทางยุทธวิธีของการก่อตัวสามยามร่วมสมัย (2020s)
•การเสริมสร้างความเข้มแข็งของบาเยิร์นมิวนิค: ภายใต้ระบบสามยาม, ปีกของบาเยิร์น, Pavlovic และ Oponda ไม่เพียง แต่มีส่วนช่วยในการวิ่งและการสกัดกั้น ผู้พิทักษ์กลาง Yu Pamecano ที่มีความสามารถในการทำลูกบอลที่ยอดเยี่ยมของเขาสามารถแบ่งลูกบอลออกไปที่ปีกส่งกระสุนไปยัง Wingers และส่งเสริมการโต้กลับอย่างรวดเร็วของทีม
•การเพิ่มประสิทธิภาพความสมดุลของเรอัลมาดริด: เรอัลมาดริดพยายามใช้ความร่วมมือโดยปริยายและการวางตำแหน่งที่ยอดเยี่ยมของการรวมกันของผู้พิทักษ์กลางเพื่อรักษาเสถียรภาพการป้องกัน Wingbacks Valverde และ Flander Mendy มีบทบาทสำคัญทั้งในการกระทำความผิดและการป้องกัน พวกเขาไม่เพียง แต่สามารถให้การข้ามและความก้าวหน้าทางด้านข้างในระหว่างการกระทำความผิด แต่ยังกลับไปที่ตำแหน่งอย่างรวดเร็วในระหว่างการป้องกันเพื่อช่วยเหลือผู้พิทักษ์กลางในการช่วยเหลือการป้องกัน ในขณะเดียวกันการกระจายตัวที่สมเหตุสมผลของมิดฟิลด์ทำให้ทีมราบรื่นขึ้นในความผิดและการแปลงการป้องกันและปรับปรุงความสมดุลทางยุทธวิธีโดยรวม
•การควบคุมลูกบอลและการแปลงของอาร์เซนอล: อาร์เซนอลยังใช้การก่อตัวสามแบ็คหลายครั้งสร้างระบบควบคุมลูกจากด้านหลังไปยังด้านหน้าผ่านทางผ่านที่แม่นยำของผู้พิทักษ์กลางและการสกัดกั้นไปข้างหน้าของปีกหลัง Wingbacks Tierney และ Ben White วางความก้าวร้าวในการรุกเพิ่มความกว้างที่น่ารังเกียจของทีมและโอกาสข้ามและฟื้นตัวอย่างรวดเร็วในระหว่างการป้องกันเพื่อรักษาความกะทัดรัดของสายการป้องกัน ประสิทธิภาพของการแปลงที่น่ารังเกียจและป้องกันนี้ทำให้อาร์เซนอลแข่งขันได้มากขึ้นในพรีเมียร์ลีก
ค่านิยมหลักและความท้าทายของระบบป้องกันที่สองและสาม
1 การวิเคราะห์เชิงปริมาณของสาเหตุของการกระทำ
•ประสิทธิภาพการป้องกัน: ระยะห่างแนวนอนของผู้พิทักษ์กลางทั้งสามถูกบีบอัดเป็น 8-10 เมตร (ยามสี่คนดั้งเดิมคือ 15-20 เมตร) และประสิทธิภาพการป้องกันที่ได้รับความช่วยเหลือได้รับการปรับปรุง 30%
•การควบคุมกองกลาง: ระบบ 3-4-3, ประสิทธิภาพการสกัดกั้นของทีมกองกลางสี่คนถึง 4.8 ครั้งต่อเกมเกินกว่า 3.2 เท่าของระบบสี่คน
•ความยืดหยุ่นที่น่ารังเกียจ: การส่งต่อของ Wingback เพิ่มความกว้างที่น่ารังเกียจ 40%เช่นส่วนแบ่งข้ามของท็อตแนมในฤดูกาล 2016-17 เพิ่มขึ้นจาก 22%เป็น 35%
2 จุดที่ขัดแย้งกันของการดำเนินการทางยุทธวิธี
•การปรับปรุงความสามารถในการทำบอลของผู้พิทักษ์กลางและการบริโภคทางกายภาพที่มากเกินไปของการแบ็คแบ็ค: แมนเชสเตอร์ซิตี้วอล์คเกอร์วิ่ง 120 ครั้งในเกมเดียว การบริโภคทางกายภาพของ Wingback นั้นรวดเร็วในระหว่างการป้องกันไปข้างหน้าและด้านหลังบ่อยครั้งซึ่งสามารถนำไปสู่ช่องโหว่ในการป้องกันได้อย่างง่ายดาย การปรับปรุงความสามารถในการทำบอลของผู้พิทักษ์กลางสามารถบรรเทาปัญหานี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ผ่านการถ่ายโอนผ่านยาวอย่างแม่นยำถ่ายโอนลูกบอลไปยังปีกหลังเพื่อลดแรงกดดันต่อการแบ็คเพื่อกลับมา
•ระยะเวลาการฝึกอบรมสำหรับความหนาของกองกลางที่เพิ่มขึ้นและผู้พิทักษ์กลางสามคนมีความยาว: อัตราความผิดพลาดในการป้องกันการป้องกันของลิเวอร์พูล Van Dijk เพียง 0.3 ครั้งต่อเกมซึ่งต้องขอบคุณความร่วมมือในระยะยาวระหว่างสามฝ่าย ผ่านการกำหนดเวลาที่สมเหตุสมผลและการเติมตำแหน่งของผู้เล่นมิดฟิลด์ช่องว่างการป้องกันที่กองหลังกลางทั้งสามอาจปรากฏขึ้นเมื่อความเข้าใจโดยปริยายไม่เพียงพอ
•ปรับปรุงการมีส่วนร่วมที่น่ารังเกียจและลดความมั่นคงในการป้องกัน: เมื่อปีกแบ็คนำความแข็งแกร่งทั้งหมดของพวกเขาไปสู่ความผิดการแบ็คแบ็กมักจะทิ้งช่องว่างขนาดใหญ่และถูกต่อต้านโดยฝ่ายตรงข้ามได้อย่างง่ายดาย สิ่งนี้ต้องใช้ Wingbacks เพื่อค้นหาความสมดุลระหว่างความผิดและการป้องกัน ในเวลาเดียวกันผู้พิทักษ์กลางและมิดฟิลด์จะต้องเติมเต็มเวลาและช่วยเหลือในการป้องกันเพื่อให้แน่ใจว่าเสถียรภาพของการป้องกัน
3 การวิเคราะห์กรณีในทางปฏิบัติของการใช้งานทางยุทธวิธี
•การเปลี่ยนแปลงทางยุทธวิธีของแมนเชสเตอร์ซิตี้: แมนเชสเตอร์ซิตี้จะปรับรายละเอียดทางยุทธวิธีของการก่อตัวสามยามเมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่นเมื่อเผชิญหน้ากับทีมที่มีการป้องกันอย่างใกล้ชิด Wingback จะรับสมัครมากขึ้นเพื่อเข้าร่วมในองค์กรมิดฟิลด์ฉีกขาดสายการป้องกันของฝ่ายตรงข้ามผ่านการแทรกซึมและความร่วมมือผ่านระยะสั้น ในขณะที่เมื่อเผชิญหน้ากับทีมที่มีความผิดที่แข็งแกร่ง Wingback จะให้ความสนใจมากขึ้นกับการกลับไปสู่ความเร็วในการป้องกันและตำแหน่งการป้องกันโดยรวมกับผู้พิทักษ์กลางและเพิ่มความรู้สึกของการป้องกัน